خبر آنلاین -  گری لوییس * - "نزدیک به ده سال پیش همه چیز بسیار متفاوت بود." این را حسن از ساکنان هامون، واقع در استان سیستان و بلوچستان در جنوب‌شرقی ایران می گوید. او ادامه می دهد: "قایق‌ها در آب بالا و پایین می‌رفتند. ماهی‌گیران به صید روزانۀ خود دست می‌یافتند. تا چشم کار می‌کرد همه جا آب بود و سرسبزی. هامون‌ها زنده بودند."

شوربختانه، این روزها هامون‌ها با وضعیتی متفاوت رو ‌به ‌رو هستند. آب‌هایی درخشان که زمانی ماوای مرغان مهاجر و منبع ماهیان فراوان بودند، از میان رفته‌اند. بسترِ خشک و خالی دریاچه گورستان قایق‌های واژگون و بلا‌استفاده و رها ‌شده است.

حسن ادامه می‌دهد: "ما می کوشیم هشت‌مان گروی نه‌مان نباشد. در نتیجۀ این خشکسالی فاجعه ‌بار تعدادی از ما به قسمت‌های دیگر کشور مهاجرت می کنند."

 معاون امور عمرانی استاندار آذربایجان غربی با بیان اینکه همه باید برای احیای دریاچه ارومیه اهتمام لازم را به کار بریم گفت: ریزگردهای ماسه ای و نمکی حاصل از خشک شدن دریاچه ارومیه تهدیدی جدی برای آینده زیست محیطی شهرستانهای اطراف این دریاچه هستند.

بنزین آلوده بوده است یا نه؟ آب استاندارد است یا نه؟ محصولات غذایی حداقل‌های کیفیت زیستی رادارند یا نه؟ این موضوعات و پرسش‌هایی ازاین‌دست، این روزها و هر از چند گاهی و به دلایل پیدا و پنهان وارد فضای رسانه‌ای شده و به تیتر یک اخبار تبدیل‌شده و این سؤال را برای مخاطبان پیش می‌آورد، به‌راستی حقیقت دراین‌باره چیست و علت مطرح‌شدن گاه‌به‌گاه این دست موضوعات را باید چگونه تحلیل کنیم.

زیست بوم/ روح الله باقری*:  آیا انعکاس رسانه‌ای این موارد صرفاً اطلاع‌رسانی از جنس رسانه است، یا دغدغه‌های برخی مسئولین و پیگیری‌شان برای بهبود وضعیت موجود است، یا فرصتی برای مطرح‌شدن برخی در فضای رسانه، شاید هم باید به دنبال دلایل دیگری برایش بود. از طرفی علت مشاهده برخی تناقض‌ها و تأیید توسط گروهی و تکذیب توسط گروه دیگر چیست؟ نقش و عملکرد مردم در چنین فضایی که با نوعی آلودگی اطلاعاتی در فضای اخبار روبرو هستند چیست؟

پیش کشیدن بحث تاثیر تحریم‌ها بر تخریب محیط زیست نیز اگرچه به طور کلی درست است، اما جای پرسش است که تا همین چند سال پیش که تحریم‌ها به این شدت نبودند و صدها میلیارد دلار به خزانه‌ دولت واریز می‌شد، چه گلی بر سر محیط زیست کشورمان زدیم؟!

یعنی می‌توان تصور کرد که سرانجام یک رییس جمهور ایرانی، دست‌کم در سخن راندن از مسایل زیست‌محیطی، پیگیر است. اشاره‌ آقای روحانی به تاثیر تغییر اقلیم بر گسترش فقر و ایجاد درگیری‌های نظامی هم از این حیث که نشان می‌دهد رییس جمهور ما به اثر متقابل مساله‌های اجتماعی و محیط زیستی آشنا است، امیدبخش می‌نماید.

جالب است که یک چای درست کردن بدون دقت کافی، آب و سوخت و برق و زمان و پول ما را به هدرمی دهد و هوا را هم آلوده می کند. 

 اکسیژن – مصطفی طهماسبی * - معمولا در کشور ما، افراد در خانه ها و حتی محل کار روزی چند بار چای درست کرده می نوشند و این کار مقادیر زیادی زمان، سوخت و آب را به هدر می دهد و هوا را نیز آلوده می سازد. اما چگونه؟

خانواده های یک ، دو و سه نفره در ایران زیاد هستند و اینان هر بار که چای درست می کنند یک کتری یا سماور بزرگ را پر از آب می کنند و روی شعله اجاق می گذارند و با خیال راحت به کارهای دیگر می پردازند تا آب جوش بیاید و چای را دم کنند و در بسیاری اوقات این آب آنقدر می جوشد تا تمام شود.

به عبارت دیگر یک خانواده مثلا 2 نفره برای نوشیدن دو لیوان چای که نیم لیتر می شود، یک کتری یا سماور 5 لیتری آب جوش درست می کند. یعنی 4 و نیم لیتر آب جوش اضافه که یا بخار می شود یا بدون استفاده درون کتری می ماند و سرد می شود.