آیا همین یک موضوع وحشتناک، آنقدر برای مجلسی ها مهم نیست که درباره اش جلسه علنی و غیر علنی و فوق العاده بگذارند و از آن طرح های به اصطلاح خودشان "سنگین"، برای حل این مشکل مرگبار آماده کنند؟

عصرایران ؛ جعفر محمدی - این روزها ، مجلس شورای اسلامی که افرادی با کسوت نمایندگی و وکالت مردم در آن عضویت دارند، درگیر موضوع حیاتی و مهمی(!) به نام بررسی قدم زدن وزیر امور خارجه ایران با وزیر امور خارجه آمریکا در اثنای مذاکرات ژنو است و به قول یکی از نمایندگان دلواپس، "طرح سؤال سنگینی" از محمدجواد ظریف در راه است. رسانه هایشان هم در حال خودکشی در این ماجرا هستند!

این البته تنها موردی نیست که برخی مسؤولان و رسانه های کشور نگران آنند. این که چگونه زمینه رد صلاحیت برخی رقبا را فرهم کنیم و چگونه به این و آن ، انگ "فتنه گر" بزنیم ، یا چگونه جلوی فلان فیلم و کنسرت را بگیریم یا از قول مردم یک شهرستان، نامه جعل کنیم که نام خانوادگی فلان روزنامه نگار را تغییر دهید و آن بنده خدا هم شهادتین بگوید که به خدا من هم مسلمانم، یا چگونه بر دهان کسانی بکوبیم که رفع حصر را طالب هستند، یا برای الهام چرخنده در کمیسیون فرهنگی جلسه تقدیر بگیریم و مسائلی از این دست، دغدغه خیلی از مسؤولان است و اگر به آرشیو خبرها بنگرید، صدها مورد نظیر اینها پیدا خواهید کرد که نشان می دهد سطح دغدغه و ادبیات غالب بسیاری از مسؤولان و مخصوصاً مجلسی ها چیست؟!

حال در کنار همه این خبرها و دغدغه ها ، این خبر را هم بخوانید که در حاشیه قرار گرفت و واکنش مسؤولان و مجلسی ها به آن، در حد واکنشی بود که می شد به خبر عبور یک توده هوای کم فشار از شمال کشور داشت!

خبر را بخوانید:
« رییس انجمن مغز و اعصاب ایران گفت: سن سکته مغزی بر اساس پژوهش های انجام شده در کشور 10 سال کمتر از استانداردهای جهانی است که علاوه بر عوامل محیطی، عوامل ژنتیکی نیز در آن دخیل هستند.